SPK_M04_Zaburzenia psychotyczne i zaburzenia afektywne

obowiązkowy

Celem kursu jest przekazanie studentom wiedzy z zakresu psychopatologii psychoz schizofrenicznych oraz afektywnych oraz podstawowych umiejętności nawiązywania kontaktu, diagnozy oraz terapii osób cierpiących na te zaburzenia.

• Pozycja nozologiczna, kryteria diagnostyczne, podział psychoz schizofrenicznych.

• Schizofrenia w ujęciu psychodynamicznym, systemowym, egzystencjalnym.

• Deficyty neuropsychologiczne w schizofrenii. Teoria neurorozwojowa, hipoteza predyspozycji i stresu.

• Metody i techniki diagnozy różnicowej w przypadku schizofrenii.

• Pomoc osobom cierpiącym na schizofrenię.

• Pozycja nozologiczna, kryteria diagnostyczne, podział zaburzeń nastroju.

• Zaburzenia nastroju w ujęciu behawioralno-poznawczym, psychodynamicznym, systemowym, egzystencjalnym.

• Zaburzenia nastroju: metody i techniki diagnozy różnicowej.

• Zaburzenia z kręgu depresja: pomoc psychologiczna.

• Zaburzenia z kręgu manii: pomoc psychologiczna.

literatura obowiązkowa

• Beck A. (2010). Schizofrenia w ujęciu poznawczym: teoria, badania i terapia. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

• Bilikiewicz A. (2006): Psychiatria, Warszawa: Wyd. PZWL.

• Birchwood M., Jackson. C. (2004): Schizofrania. Modele kliniczne I techniki terapeutyczne. Gdańsk: GWP.

• Carson R., Butcher J.N., Mineka S. (2003): Psychologia zaburzeń. Gdańsk: GWP.

• Cierpiałkowska L. (2013): Psychopatologia. Warszawa: Wyd. Naukowe Scholar.

• De Barbaro B.(1999): Schizofrenia w rodzinie. Kraków: Wyd Uniw. Jagiellońskiego.

• Frith Ch., Johnstone E. (2012): Schizofrenia. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne

• Hammen C. (2004): Depresja. Modele kliniczne i techniki terapeutyczne. Gdańsk: GWP.

• Jaremy M. (2011): Psychiatria w praktyce. Warszawa: Medical Education Oficyna Wydawnicza

• Kępiński A. (2003): Schizofrenia. Kraków, Wydawnictwo Literackie.

• Kępiński A. (2004): Melancholia. Kraków, Wydawnictwo Literackie.

• Pużyński S. (2009): Depresje i zaburzenia afektywne. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL.

• Rybakowski J., Pużyński S., Wciórka J. (2010): Psychiatria, Podstawy psychiatrii

• Seligman M.E.P., Walker E.F., Rosenhan D.L. (2003): Psychopatologia. Poznań: Wyd. Zysk i S-ka.

literatura uzupełniająca

• Borkowska A. (2005): Zaburzenia funkcji poznawczych w chorobach psychicznych. Kraków. Polskie Towarzystwo Psychiatryczne.

• Cechnicki A.: Wybrane aspekty leczenia schizofrenii. Psychoterapia, 1992, 2.

• Czech K., Sygut M., Klasik A., Krysta K. (2006): Zastosowanie terapii neurofeedback w leczeniu zaburzeń poznawczych w schizofrenii. „Badania nad Schizofrenią” [Lublin], VII,7.

• Grzesiuk L (2006): Psychoterapia. Praktyka. Warszawa, Eneteia.

• Jakubik A. (2003): Zaburzenia osobowości. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL.

• Laing R.(1999): Podzielone Ja. Poznań, Rebis.

• Martin G.N. (2001): Neuropsychologia. Warszawa, PZWL.

• Mindell A. (2002): Psychologia i szamanizm. Katowice, KOS.

• Mueser K.T., Gingerich S.: Życie ze schizofrenią, Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.

• Sęk H. (1969): Nadmierna konkretyzacja i „overinclusion” jako hipotezy wyjaśniające patologię myślenia pojęciowego w schizofrenii. „Psychiatria polska”, 5, 581-586.

• Stark F., M.: Krótki program psychoedukacyjny dla pacjentów schizofrenicznych. Postępy Psychiatrii i Neurologii, 1993, nr 2.

• Vedfelt O. (1998): Wymiary snów : istota, funkcje i znaczenie marzeń sennych. Warszawa : Wydaw. Psychologii i Kultury ENETEI

Posiada wiedzę na temat różnych objawów klinicznych schizofrenii i jej sześciu głównych typów oraz zaburzeń schizoafektywnych i uporczywych zespołów urojeniowych

Potrafi rozpoznać objawy jednobiegunowych, dwubiegunowych zaburzeń afektywnych, bez objawów psychotycznych i z objawami psychotycznymi, nawracające i przewlekłe

Różnicuje objawy zaburzeń psychicznych, zwłaszcza typu halucynacji i urojeń w zespołach psychotycznych. Rozpoznaje schizofrenię o objawach pozytywnych (wytwórczych) i negatywnych.

Zna współczesne teorie schizofrenii – teorię neurorozwojową oraz teorię predyspozycji i stresu

Ma podstawowe kompetencje pozwalające na sprawdzenie jakiego rodzaju zaburzenie o charakterze psychotycznym ma miejsce w przypadku danej osoby.

Potrafi dostrzec silne nasilenie objawów i przewidzieć ich możliwe skutki na przykład w zakresie zaburzeń afektywnych lub psychotycznych; przy formułowaniu hipotez diagnostycznych oraz wskazań terapeutycznych potrafi posługiwać się całościową konceptualizacją przypadku.

Zna formy pomocy pacjentom cierpiącym na psychozy schizofreniczne oraz afektywne.

Podstawą oceny jest zaliczenie kolokwium oraz obecność na zajęciach (dopuszcza się opuszczenie dwóch ćwiczeń). W przypadku przekroczenia limitu należy każdą ponadwymiarową nieobecność zaliczyć na konsultacjach. Brana będzie także pod uwagę znacząca aktywność studenta w trakcie semestru.

Ocena końcowa z ćwiczeń wynika z oceny z kolokwium z możliwością podwyższenia przy wysokiej aktywności studenta podczas całego kursu.