SPK_M04_Zaburzenia psychotyczne i zaburzenia afektywne

Celem kursu jest przekazanie studentom wiedzy z zakresu psychopatologii psychoz schizofrenicznych oraz afektywnych oraz podstawowych umiejętności nawiązywania kontaktu, diagnozy oraz terapii osób cierpiących na te zaburzenia.

literatura obowiązkowa

• Beck A. (2010). Schizofrenia w ujęciu poznawczym: teoria, badania i terapia. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

• Bilikiewicz A. (2006): Psychiatria, Warszawa: Wyd. PZWL.

• Birchwood M., Jackson. C. (2004): Schizofrania. Modele kliniczne I techniki terapeutyczne. Gdańsk: GWP.

• Carson R., Butcher J.N., Mineka S. (2003): Psychologia zaburzeń. Gdańsk: GWP.

• Cierpiałkowska L. (2013): Psychopatologia. Warszawa: Wyd. Naukowe Scholar.

• De Barbaro B.(1999): Schizofrenia w rodzinie. Kraków: Wyd Uniw. Jagiellońskiego.

• Frith Ch., Johnstone E. (2012): Schizofrenia. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne

• Hammen C. (2004): Depresja. Modele kliniczne i techniki terapeutyczne. Gdańsk: GWP.

• Jaremy M. (2011): Psychiatria w praktyce. Warszawa: Medical Education Oficyna Wydawnicza

• Kępiński A. (2003): Schizofrenia. Kraków, Wydawnictwo Literackie.

• Kępiński A. (2004): Melancholia. Kraków, Wydawnictwo Literackie.

• Pużyński S. (2009): Depresje i zaburzenia afektywne. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL.

• Rybakowski J., Pużyński S., Wciórka J. (2010): Psychiatria, Podstawy psychiatrii

• Seligman M.E.P., Walker E.F., Rosenhan D.L. (2003): Psychopatologia. Poznań: Wyd. Zysk i S-ka.

literatura uzupełniająca

• Borkowska A. (2005): Zaburzenia funkcji poznawczych w chorobach psychicznych. Kraków. Polskie Towarzystwo Psychiatryczne.

• Cechnicki A.: Wybrane aspekty leczenia schizofrenii. Psychoterapia, 1992, 2.

• Czech K., Sygut M., Klasik A., Krysta K. (2006): Zastosowanie terapii neurofeedback w leczeniu zaburzeń poznawczych w schizofrenii. „Badania nad Schizofrenią” [Lublin], VII,7.

• Grzesiuk L (2006): Psychoterapia. Praktyka. Warszawa, Eneteia.

• Jakubik A. (2003): Zaburzenia osobowości. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL.

• Laing R.(1999): Podzielone Ja. Poznań, Rebis.

• Martin G.N. (2001): Neuropsychologia. Warszawa, PZWL.

• Mindell A. (2002): Psychologia i szamanizm. Katowice, KOS.

• Mueser K.T., Gingerich S.: Życie ze schizofrenią, Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.

• Sęk H. (1969): Nadmierna konkretyzacja i „overinclusion” jako hipotezy wyjaśniające patologię myślenia pojęciowego w schizofrenii. „Psychiatria polska”, 5, 581-586.

• Stark F., M.: Krótki program psychoedukacyjny dla pacjentów schizofrenicznych. Postępy Psychiatrii i Neurologii, 1993, nr 2.

• Vedfelt O. (1998): Wymiary snów : istota, funkcje i znaczenie marzeń sennych. Warszawa : Wydaw. Psychologii i Kultury ENETEI

Podstawą oceny jest zaliczenie kolokwium oraz obecność na zajęciach (dopuszcza się opuszczenie dwóch ćwiczeń). W przypadku przekroczenia limitu należy każdą ponadwymiarową nieobecność zaliczyć na konsultacjach. Brana będzie także pod uwagę znacząca aktywność studenta w trakcie semestru.

Ocena końcowa z ćwiczeń wynika z oceny z kolokwium z możliwością podwyższenia przy wysokiej aktywności studenta podczas całego kursu.

Przedmiot ma na celu osiągnięcie takich efektów kształcenia jak:

- Posiadanie wiedzy na temat różnych objawów klinicznych schizofrenii i jej sześciu głównych typów oraz zaburzeń schizoafektywnych i uporczywych zespołów urojeniowych

- umiejętność rozpoznawania objawów jednobiegunowych, dwubiegunowych zaburzeń afektywnych, bez objawów psychotycznych i z objawami psychotycznymi, nawracające i przewlekłe

- różnicowanie objawów zaburzeń psychicznych, zwłaszcza typu halucynacji i urojeń w zespołach psychotycznych.

- rozpoznawanie schizofrenii o objawach pozytywnych (wytwórczych) i negatywnych

- posiadanie wiedzy o współczesnych teoriach schizofrenii – teoria neurorozwojowa oraz teoria predyspozycji i stresu

- posiadanie podstawowych kompetencji pozwalających na sprawdzenie, jakiego rodzaju zaburzenie o charakterze psychotycznym ma miejsce w przypadku danej osoby

- umiejętność dostrzeżenia silnego nasilenia objawów i przewidzenia ich możliwych skutków na przykład w zakresie zaburzeń afektywnych lub psychotycznych; przy formułowaniu hipotez diagnostycznych oraz wskazań terapeutycznych umiejętność posługiwania się całościową konceptualizacją przypadku

- posiadanie wiedzy na temat form pomocy pacjentom cierpiącym na psychozy schizofreniczne oraz afektywne

Student przygotowuje się do zajęć w oparciu o literaturę podstawową i uzupełniającą.

Wymagana jest obecność podczas zajęć. Limit dopuszczalnych nieobecności to 2 w ciągu semestru. Wszelkie nieobecności ponad limit należy odrobić przed rozpoczęciem sesji egzaminacyjnej, w przeciwnym razie ocena końcowa zostanie obniżona o 0.5 stopnia za każdą nieobecność ponad limit.

Odrabianie ponadprogramowych nieobecności powinno odbywać się na bieżąco w czasie semestru poprzez przygotowanie krótkiego doniesienia z badań na temat zagadnień omawianych w czasie opuszczonych przez studenta zajęć.

Przedmiot ma na celu osiągnięcie takich efektów kształcenia jak:

- Posiadanie wiedzy na temat różnych objawów klinicznych schizofrenii i jej sześciu głównych typów oraz zaburzeń schizoafektywnych i uporczywych zespołów urojeniowych

- umiejętność rozpoznawania objawów jednobiegunowych, dwubiegunowych zaburzeń afektywnych, bez objawów psychotycznych i z objawami psychotycznymi, nawracające i przewlekłe

- różnicowanie objawów zaburzeń psychicznych, zwłaszcza typu halucynacji i urojeń w zespołach psychotycznych

- rozpoznawanie schizofrenii o objawach pozytywnych (wytwórczych) i negatywnych

- posiadanie wiedzy o współczesnych teoriach schizofrenii – teoria neurorozwojowa oraz teoria predyspozycji i stresu

- posiadanie podstawowych kompetencji pozwalających na sprawdzenie, jakiego rodzaju zaburzenie o charakterze psychotycznym ma miejsce w przypadku danej osoby

- umiejętność dostrzeżenia silnego nasilenia objawów i przewidzenia ich możliwych skutków na przykład w zakresie zaburzeń afektywnych lub psychotycznych; przy formułowaniu hipotez diagnostycznych oraz wskazań terapeutycznych umiejętność posługiwania się całościową konceptualizacją przypadku

- posiadanie wiedzy na temat form pomocy pacjentom cierpiącym na psychozy schizofreniczne oraz afektywne

Przedmiot ma na celu osiągnięcie takich efektów kształcenia jak:

- Posiadanie wiedzy na temat różnych objawów klinicznych schizofrenii i jej sześciu głównych typów oraz zaburzeń schizoafektywnych i uporczywych zespołów urojeniowych

- umiejętność rozpoznawania objawów jednobiegunowych, dwubiegunowych zaburzeń afektywnych, bez objawów psychotycznych i z objawami psychotycznymi, nawracające i przewlekłe

- różnicowanie objawów zaburzeń psychicznych, zwłaszcza typu halucynacji i urojeń w zespołach psychotycznych

- rozpoznawanie schizofrenii o objawach pozytywnych (wytwórczych) i negatywnych

- posiadanie wiedzy o współczesnych teoriach schizofrenii – teoria neurorozwojowa oraz teoria predyspozycji i stresu

- posiadanie podstawowych kompetencji pozwalających na sprawdzenie, jakiego rodzaju zaburzenie o charakterze psychotycznym ma miejsce w przypadku danej osoby

- umiejętność dostrzeżenia silnego nasilenia objawów i przewidzenia ich możliwych skutków na przykład w zakresie zaburzeń afektywnych lub psychotycznych; przy formułowaniu hipotez diagnostycznych oraz wskazań terapeutycznych umiejętność posługiwania się całościową konceptualizacją przypadku

- posiadanie wiedzy na temat form pomocy pacjentom cierpiącym na psychozy schizofreniczne oraz afektywne

Przedmiot ma na celu osiągnięcie takich efektów kształcenia jak:

- Posiadanie wiedzy na temat różnych objawów klinicznych schizofrenii i jej sześciu głównych typów oraz zaburzeń schizoafektywnych i uporczywych zespołów urojeniowych

- umiejętność rozpoznawania objawów jednobiegunowych, dwubiegunowych zaburzeń afektywnych, bez objawów psychotycznych i z objawami psychotycznymi, nawracające i przewlekłe

- różnicowanie objawów zaburzeń psychicznych, zwłaszcza typu halucynacji i urojeń w zespołach psychotycznych

- rozpoznawanie schizofrenii o objawach pozytywnych (wytwórczych) i negatywnych

- posiadanie wiedzy o współczesnych teoriach schizofrenii – teoria neurorozwojowa oraz teoria predyspozycji i stresu

- posiadanie podstawowych kompetencji pozwalających na sprawdzenie, jakiego rodzaju zaburzenie o charakterze psychotycznym ma miejsce w przypadku danej osoby

- umiejętność dostrzeżenia silnego nasilenia objawów i przewidzenia ich możliwych skutków na przykład w zakresie zaburzeń afektywnych lub psychotycznych; przy formułowaniu hipotez diagnostycznych oraz wskazań terapeutycznych umiejętność posługiwania się całościową konceptualizacją przypadku

- posiadanie wiedzy na temat form pomocy pacjentom cierpiącym na psychozy schizofreniczne oraz afektywne