Metodologia

podstawowy

obowiązkowy

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z postawami semiotyki filozoficznej oraz z metodologicznymi wymogami stawianymi podstawowym czynnościom poznawczym.

Zajęcia trwaja dwa semestry.

W pierwszym semestzre omawiane są następujące zagadnienia:

1. Zagadnienia związane z wymogi stawianymi językowi naukowemu:

koncepcje znaku; semantyka Fregego i Wittgensteina; nazwa i zdanie; wyrażenia wieloznaczne, jednoznaczne i analogiczne;

2. Podstawowe czynności naukotwórcze:

rodzaje rozumowań; definicje i pytania (podziały i warunki poprawności); sposoby logicznego i rzeczowego porządkowania wiedzy (podziały logiczny i inne podziały).

W drugim semestzre omawiane są następujące zagadnienia:

metody naukowe charakterystyczne dla nauk

dedukcyjnych, indukcyjnych i humanistycznych; pojęcie teorii naukowej i jej struktury, zagadnienia związane z poznawczym statusem nauki i miejscem wartości we współczesnej nauce. Studenci zapoznają się także z filozofią nauki w ujęciu: R. Carnapa, K. Poppera, T. Kuhna i P. Feyerabenda. Osobnym tematem są metody stosowane w filozofii.

1) K. Ajdukiewicz, Logika pragmatyczna, Warszawa 1975.

2) M.J. Bocheński, Współczesne metody myślenia, Poznań 1992.

3) G. Frege: Pisma semantyczne. Warszawa 1977.

4) A. Grobler, Metodologia nauk. Kraków 2006.

5) Z. Hajduk, Ogólna metodologia nauk. Lublin 2007.

6) L. Wittgenstein: Tractatus logico-philosophicus. Warszawa 1997.

7) U. Żegleń, Wprowadzenie do semiotyki teoretycznej i semiotyki kultury, Toruń 2000.

1. K. Ajdukiewicz, Logika pragmatyczna, Warszawa 1975.

2. M.J. Bocheński , Współczesne metody myślenia, Poznań 1992.

3. A. Grobler, Metodologia nauk. Kraków 2006.

4. Z. Hajduk, Ogólna metodologia nauk. Lublin 2007.

5. S. Kamiński, Nauka i metoda. Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk. Lublin 1992.

6. M. Heller, Filozofia nauki. Kraków 2009.

7. R. Carnap, Wprowadzenie do filozofii nauki. Warszawa 2000.

8. W. Dilthey, Budowa świata historycznego w naukach humanistycznych, Gdańsk 2004.

9. P. Feyerabend, Przeciw metodzie. Wrocław 2001.

10. T. Kuhn, Struktura rewolucji naukowych, Warszawa 2001.

11. K. Popper, Logika odkrycia naukowego, Warszawa 2002.

Uzyskana wiedza jest uzupełnieniem kompetencji logicznego analizowania rozumowań, ponadto wyrobia umiejętność poprawnego formułowania pytań i definicji naukowych oraz budowania różnego typu podziałów.

Wyrobienie w studentach umiejętności krytycznego spojrzenia na każdą dyscyplinę naukową, zapoznanie ich z „narzędziami” analizy nauki z perspektywy filozofii nauki.

Zaliczenie dwóch testów (w kazdym semestzre), ocena aktywnego udziału w zajęciach oraz przygotowywanie krótkich (a informatywnych) referatów.

Egzamin ustny po drugim semestrze zajęć