Terapia w pedagogice specjalnej
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 06-PC-S1-29 |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Terapia w pedagogice specjalnej |
Jednostka: | Instytut Pedagogiki |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Poziom przedmiotu: | podstawowy |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowy |
Wymagania wstępne: | Wiedza z zakresu podstaw pedagogiki specjalnej i oligofrenopedagogiki. |
Pełny opis: |
Socjoterapia jako forma pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Integracja i rozwój grupy. Poziomy komunikacji w socjoterapii. Specyfika kontaktu terapeutycznego i istota kontraktu w pracy z grupą. Diagnoza socjoterapeutyczna. Rozumienie procesu zmian. Terapeutyczne walory twórczości plastycznej – arteterapia. Socjoterapeutyczne właściwości dramy Zasady pracy z grupą Fazy rozwoju grupy Formy i techniki psychoterapii Psychoterapia w pracy z grupą Trening umiejętności socjoterapeutycznych. Analiza przykładowych programów zajęć socjoterapeutycznych. Zooterapia – jako wspomaganie terapii pedagogicznej Profilaktyka i terapia uzależnień Inne wybrane metody stosowane w ramach terapii pedagogicznej • Metoda M. Montessori, • terapia zabawą (w tym metody Klanza), • techniki relaksacyjne, • bajkoterapia, • muzykoterapia, • arteterapia, • teatrI. Teoretyczne podstawy terapii pedagogicznej • ustalenia terminologiczne (wąskie i szerokie ujęcie), • cele i zadania terapii pedagogicznej, • pojęcie specjalnych potrzeb edukacyjnych oraz przyczyny niepowodzeń szkolnych, • klasyfikacja oddziaływań terapeutycznych (formy, rodzaje terapii) • organizacja i etapy procesu terapii. II. Elementy diagnozy pedagogicznej III. Kompetencje psychospołeczne i dydaktyczne terapeuty pedagogicznego IV. Systematyka metod terapeutycznych w pedagogice specjalnej • Korygowanie samooceny dzieci i młodzieży • Praca z uczniem sprawiającym trudności w zachowaniu (uczeń zahamowany, nadpobudliwy, agresywny) • Metody usprawniania funkcji percepcyjno – motorycznych • Metody usprawniania funkcji językowych • Metody usprawniania pamięci i koncentracji • Praca korekcyjno-kompensacyjna z uczniem przejawiającym trudności w uczeniu się • Metody relaksacji V. Wybrane metody terapii pedagogicznej (założenia, cele, rodzaje i struktura zajęć, efektywność stosowania metody)- formy warsztatowe • Metoda 18 struktur wyrazowych (Kurzyna, Kujawa), • Metoda Dobrego Startu (Bogdanowicz), • System percepcyjno-motoryczny Kepharta, • Metoda Weroniki Sherborne, • symultaniczno-sekwencyjna metoda nauki czytania (Cieszyńska), • kinezjologia edukacyjna- terapia przez ruch, • i inne. oterapia, • i inne. |
Literatura: |
Czabała Cz. (2006), Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa PWN. Grzesiuk L. (red.): Psychoterapia: szkoły, zjawiska, techniki i specyficzne problemy. Warszawa 1994. Michalik-Surówka J. (1993) Miejsce psychoterapii w życiu wychowanków domu dziecka, „Opieka Wychowanie Terapia” nr 1. Olechnowicz H. (1995) Dziecko własnym terapeutą. PWN, Warszawa. Olechnowicz H. (2000) Drugie opowieści terapeutów. WSiP, Warszawa Sawicka, K. (1999). Socjoterapia. Warszawa. Serpell J.: W towarzystwie zwierząt, Warszawa 1999. Straub I.: Hipoterapia. Neurofizjologiczna gimnastyka lecznicza na koniu, Stuttgart 1991. Strumińska A. (red.), Psychopedagogiczne aspekty hipoterapii dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, Warszawa 2003. D. Yalom (2003- Kosmowska B.: Dzisiaj się bawimy – rewalidacja indywidualna prowadzona metodą Dobrego Startu – scenariusze zajęć kl. I-IV szkoły specjalnej. Warszawa, 1999. -Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M.: Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka. Warszawa, 1992.. -Stymulująca i terapeutyczna funkcja zabawy. Red. Kielar – Turska M., Muchacka B. Kraków, 1999. - Skorek E. M.: Terapia pedagogiczna. T. I i II. Kraków, 2004. - Kephart N.C.: Dziecko opóźnione w nauce szkolnej. Warszawa, 1970. - Stankowski A.: Elementy terapii pedagogicznej w pracy nauczyciela-wychowawcy: skrypt przeznaczony dla studentów kierunków pedagogicznych. Katowice, 1986. - Strzemieczny J.: Zajęcia socjoterapeutyczne dla dzieci i młodzieży. Warszawa, 1993. - Aichinger A., Holl W.: Psychodrama. Terapia grupowa z dziećmi. Kielce, 1999. - Młynarska M., Smereka T: Psychostymulacyjna metoda kształtowania i rozwoju mowy oraz myślenia. Warszawa, 2000. - Brearley G.: Psychoterpia dzieci niepełnosprawnych ruchowo. Warszawa, 1999. - Ginger S.: Gestalt sztuka kontaktu. Optymistyczne podejście do relacji międzyludzkich. Warszawa, 2004. - Piszczek M.: Terapia zabawą, terapia przez sztukę. Warszawa, 2002. - Wiącek R.: Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo w wieku przedszkolnym. Program i wspomaganie rozwoju oraz scenariusze zajęć. Kraków, 2004. ), Dar terapii. Warszawa IPZ. Yalom I.D. Leszcz M. (2006) Psychoterapia grupowa Teoria i praktyka. UJ, Kraków. |
Efekty uczenia się: |
Student potrafi pracować w zespole pełniąc różne role; umie przyjmować i wyznaczać zadania dotyczące zagadnień terapii w pedagogice specjalnej, ma elementarne umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację celów związanych z projektowaniem i podejmowaniem działań profesjonalnych z zakresu elementów terapii. |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykład z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej Metody podające, problemowe i praktyczne Napisanie 30 minutowego testu w terminie wyznaczonym przez prowadzącego zajęcia. Test zajmuje 2 strony A4 i obejmuje treści re alizowane na wykładzie i ćwiczeniach. Egzamin o charakterze testowo-opisowym, obejmujący znaczną część treści/działań zmierzających do osiągnięcia efektów kształcenia modułu. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.