Komunikacja interpersonalna [12-PE-WIP-S1-1KI]
semestr letni 2014/2015
Ćwiczenia,
grupa nr 2
Przedmiot: | Komunikacja interpersonalna [12-PE-WIP-S1-1KI] |
Zajęcia: |
semestr letni 2014/2015 [2014/2015L]
(zakończony)
Ćwiczenia [C], grupa nr 2 [pozostałe grupy] |
Termin i miejsce:
|
(brak danych) |
Liczba osób w grupie: | 0 |
Limit miejsc: | (brak danych) |
Prowadzący: | Jolanta Krzyżewska, Mirosława Pindór |
Literatura: |
literatura obowiązkowa: • Adler R.B., Rosenfeld L.B., Proctor II R.F., Relacje interpersonalne. Proces porozumiewania się, Poznań 2006. • Bartmiński J., Majer-Baranowska U. (red.), Bariery i pomosty w komunikacji językowej Polaków, Lublin 2005. • Encyklopedia języka polskiego, red. S. Urbańczyk, M. Kucała, oprac. A. Kałkowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich,1991, 1994, 1999 (odpowiednie hasła). • Głodowski Włodzimierz, Komunikowanie interpersonalne, wyd. Hansa Communication, Warszawa 2006. • M. Knapp, J. Hall, Komunikacja niewerbalna w komunikacji międzyludzkiej, Astrum , 1997 • Meissner Cz., Książeczka o sztuce recytacji i sztuce mówienia, Katowice: Fundacja dla Wspierania Śląskiej Humanistyki, 1993. • S.P. Morreale, B.H. Spitzberg, J.K. Barge, Komunikacja między ludźmi. Motywacje, wiedza i umiejętności, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, cześć II, Komunikacja interpersonalna, s. 277-378. • Olbrycht K., Kultura osobista wśród celów edukacji kulturalnej, (w:) Edukacja kulturalna. Wybrane obszary, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2004, s. 15-30. • Ożóg K., Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku. Wybrane zagadnienia, Rzeszów: Wyd. „Otwarty rozdział”, 2001, 2007. • Retter H., Komunikacja codzienna w pedagogice, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2005. • Stewart John (red.), Mosty zamiast murów. Podręcznik komunikacji interpersonalnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005. • Wieczorkiewicz B., Sztuka mówienia, red. nauk. i uzup. Z. Kurzowa, wyd. 4 popr. i uzup., Warszawa: Wydaw. Radia i Telewizji, 1977; [Wyd.5.] – Wyd. Radia i Telewizji, 1980; Sztuka mówienia: poradnik, Warszawa: „Art.-Program”, 1988. • Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław: „Wiedza o Kulturze”, 1993; [Wyd.2.] – Lublin: Wyd. UMSC, 2001; [Wyd.3.] - Lublin: Wyd. UMSC, 2010 (wskazane rozdziały). literatura uzupełniająca: • Backus W., Backus C., Jak uczyć dziecko mówienia prawdy sobie samemu?, Lublin 1994. • Bocheńska K., Mówię do ciebie, człowieku. Warszawa 2003. • Faber A., Mazlish E., Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły, Poznań 1993. • Karpowicz T. Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. • Marcjanik M., Polska grzeczność językowa. Kielce 2000 • Lewandowska-Tarasiuk E., Sztuka wystąpień publicznych (czyli jak zostać dobrym mówcą). Warszawa 2001. • Łastik Aneta, Poznaj swój głos… twoje najważniejsze narzędzie pracy, Wydawnictwo Studio Emka, Warszawa 2002. • Zgółkowie H. i T. , Językowy savoir-vivre. Praktyczny poradnik posługiwania się polszczyzną w sytuacjach oficjalnych i towarzyskich i Książka i Wiedza, Poznań 2001. |
Zakres tematów: |
Treści i cele zajęć obejmują takie aspekty, jak: charakterystyka sytuacyjnych i kontekstowych uwarunkowań komunikacji; analiza parametrów istotnych dla zdobycia i doskonalenia kompetencji komunikacyjnej w mowie i w piśmie, poznanie i utrwalenie wiadomości o zasadniczych funkcjach języka i tekstów; wybrane aspekty komunikacji medialnej; akty mowy dominujące w edukacji; charakterystyka istotnych kodów współwystępujących w procesie komunikacji bezpośredniej; terytorialne i środowiskowe odmiany języka a (nie)powodzenia edukacyjne, komunikację miedzykulturową. Tematyka ćwiczeń: Etykieta językowa, model grzeczności językowej (wraz z jego przemianami) oraz typy zachowań etykietalnych w zależności od rodzaju kontaktu i środowiska kulturowego; zasady i normy etyczne języka; zjawisko mody językowej (m.in. amerykanizacja w języku polskim). Struktura edukacyjnego procesu komunikacyjnego: nadawca, odbiorca – partner komunikacyjny, kanał komunikacyjny, sytuacja komunikacyjna, temat komunikatu, forma komunikacji, konteksty komunikacyjne. Język naturalny jako narzędzie komunikacji społecznej: definicje języka, ewolucja języka, funkcje języka jako głównego kodu w procesie komunikowania się. Norma stylistyczna; wybrane problemy poprawności stylistycznej; błędy (językowe, stylistyczne). Komunikacja ustna i komunikacja pisana. Wybrane problemy i praktyczne ćwiczenia z zakresu poprawności fonetycznej, niezbędne w wypracowaniu umiejętności wydobycia walorów ekspresyjno-estetycznych brzmieniowej warstwy wypowiedzi oraz walorów impresywnych, sprzyjające prawidłowej komunikacji, zarówno oficjalnej (wygłaszanie tekstów literackich, naukowych, wystąpienia w środkach masowego przekazu), jak i nieoficjalnej (mowa potoczna). Style funkcjonalne języka: potoczny, artystyczny, urzędowy, naukowy, nowomowa. Zróżnicowanie terytorialne współczesnego języka polskiego. Typy kontaktów językowych, płaszczyzny kontaktów językowych oraz role społeczne a kompetencje pragmalingwistyczne uczestników komunikacji. Niewerbalne składniki procesu komunikacji. Funkcje zachowań niewerbalnych. Percepcja interpersonalna. Autoprezentacja i wystąpienia publiczne. Komunikacja międzykulturowa. |
Metody dydaktyczne: |
Interaktywny charakter zajęć; weryfikacja wiedzy zdobytej przez studenta w trakcie ćwiczeń oraz samodzielnej lektury wskazanej literatury przedmiotu; sprawdzenie umiejętności analityczno-interpretacyjnych na podstawie tekstów z zakresu komunikacji interpersonalnej; prezentacja grupowych opracowań wybranych zagadnień. |
Metody i kryteria oceniania: |
Sposoby weryfikacji efektów kształcenia modułu 1. Kolokwium. Wymagania merytoryczne: wymagana znajomość zagadnień realizowanych w ramach ćwiczeń oraz znajomość literatury przedmiotu: obowiązkowej i uzupełniającej (wskazane fragmenty). Kryteria oceny: weryfikacja wiedzy uzyskanej przez studenta w trakcie ćwiczeń i samodzielnej lektury literatury przedmiotu wskazanej w sylabusie. Warunkiem zaliczenia kolokwium na ocenę dostateczną jest uzyskanie 60% przewidzianej sumy punktów. Przebieg procesu weryfikacji: kolokwium pisemne, grupowe, czas trwania 60 minut; poprawa kolokwium – ustna podczas konsultacji. 2. Analiza tekstów i dyskusja. Wymagania merytoryczne: wymagana uważna i krytyczna lektura wskazanych przez prowadzącą zajęcia tekstów naukowych z zakresu komunikacji interpersonalnej – werbalnej i niewerbalnej, wykazanych w literaturze przedmiotu – obowiązkowej i uzupełniającej. Kryteria oceny: ocenie podlega umiejętność dokonywania selekcji, analizy i interpretacji wskazanych przez prowadzącą zajęcia tekstów naukowych z zakresu komunikacji interpersonalnej – werbalnej i niewerbalnej. Sposób przedstawienia poglądów autorów analizowanych tekstów. Umiejętność podjęcia dyskusji zogniskowanej wokół wyłonionych problemów. Przebieg procesu weryfikacji: analiza wskazanych przez prowadzącą ćwiczenia tekstów naukowych i dyskusja nad nimi odbywa się w grupie ćwiczeniowej zgodnie z przyjętym harmonogramem. 3.Prezentacja. Wymagania merytoryczne: student zobowiązany jest zarówno do pracy indywidualnej jak i zespołowej. Szczegółowo opracowuje zagadnienie z zakresu zjawisk komunikacji międzyludzkiej, na podstawie literatury przedmiotu wskazanej przez prowadzącą i literatury, będącej efektem indywidualnych poszukiwań badawczych oraz na podstawie samodzielnie zgromadzonego materiału dokumentacyjnego. Prezentacja zagadnienia odbywa się w formie ustnej, wymagane jest przygotowanie konspektu prezentacji w formie pisemnej. Kryteria oceny: merytoryczna zawartość prezentacji, sposób przygotowania prezentacji: styl i logika wypowiedzi, różnorodność użytych środków, komunikatywność, umiejętność zainteresowania odbiorców i zaktywizowania uczestników zajęć, umiejętność pracy i skutecznego komunikowania się w grupie. Ocenę bardzo dobrą gwarantuje: wyczerpujące zrealizowanie tematu zgodnie w zaprezentowanym w formie pisemnej konspektem, sporadyczne korzystanie z notatek dla przypomnienia toku prezentacji; ocenę dobrą – jak w wypadku oceny bardzo dobrej, przy czym dopuszczalne jest korzystanie z notatek i ich fragmentaryczne odczytywanie; ocenę dostateczną – prezentacja zadowalająco wyczerpująca temat, ale jej autorzy muszą posiłkować się stale notatkami, co powoduje m.in. brak kontaktu wzrokowego z uczestnikami zajęć. Przebieg procesu weryfikacji: prezentacje odbywają się w zespołach trzyosobowych, realizowane są regularnie, zgodnie z harmonogramem przyjętym w grupie ćwiczeniowej. Czas prezentacji wynosi 30 minut (w trakcie zajęć odbywają się dwie prezentacje). Studenci zobowiązani są do sporządzenia w formie pisemnej szczegółowego konspektu prezentacji (z załącznikami, np. analizowanymi tekstami, arkuszami z ćwiczeniami językowymi itp.) |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.