Seminarium dyplomowe [13-GR-SM-SD2] semestr zimowy 2017/2018
seminarium, grupa nr 1

uwarunkowana podejmowaną przez studenta problematyką

W zakresie problematyki metodologicznej proponowane są opcjonalnie

następujące publikacje:

A. D’Alleva: Metody i teorie historii sztuki. Kraków 2008.

E. Gombrich: W poszukiwaniu historii kultury. Przeł. A. Dębnicki. W: Pojęcia, problemy, metody współczesnej nauki o sztuce. Red. J. Białostocki. Warszawa 1976.

H. G. Gadamer: Aktualność piękna. Przeł. K. Krzemieniowa. Warszawa 1993.

A. Kępińska: Sztuka w kulturze płynności. Poznań 2003.

J. Kmita: Kultura jako rzeczywistość myślowa. W: Teoria kultury a badania nad zjawiskami artystycznymi. Warszawa 1983.

J. Margolis: Czym, w gruncie rzeczy, jest dzieło sztuki. Kraków 2004.

Z. Mitosek: Teorie badań literackich. Warszawa 1988.

E. Panofsky: Ikonografia i ikonologia. Przeł. K. Kamińska.W: Studia z historii sztuki. Warszawa 1971.

Z. Rosińska: Psychologiczne myślenie o sztuce. Warszawa 1985.

K. Rosner: Hermeneutyka jako krytyka kultury. Warszawa 1991.

R. Solik: Pejzaże sztuki, konteksty sztuki. Cieszyn 2006.

R. Solik: Sztuka jako interpretacja. Z problemów dyskursu artystycznego. Katowice 2012.

J. Białostocki: Metoda ikonologiczna w badaniach nad sztuką. W: Pięć wieków myśli o sztuce. Warszawa 1976.

J. Białostocki: Refleksje i syntezy ze świata sztuki. Warszawa 1978.

M. Świerkocki: Postmodernizm. Nowy paradygmat kultury. Warszawa 1999.

Postmodernizm. Antologia przekładów. Red. R. Nycz. Kraków 1998.

Szeroko rozumiana problematyka z obszaru kultury artystycznej, związana z kierunkiem studiów oraz sztukami plastycznymi i wizualnymi.

W szczególności:

- dzieło w kontekście kulturowym

- funkcje dzieła sztuki

- zagadnienia interpretacji dzieła sztuki

- interpretacja a obecność dzieła w kulturowej semioprzestrzeni

- wieloparadygmatyczność i transparadygmatyczność sztuki ponowoczesnej

- historia grafiki

- status grafiki w sztuce europejskiej

Zróżnicowane metody obejmują: omówienia, korekty, analizę zagadnień przygotowywanych przez studentów, pracę nad tekstami i źródłami. Studenci ponadto opracowują wybrane zagadnienia w formie pisemnej oraz uczestniczą w dyskusji nad nimi.

Uwzględniając efekty kształcenia przedmiotu pod uwagę będą brane następujące kryteria oceny:

 umiejętności analizy problematyki oraz świadomości metodologicznej

 wiedza w zakresie podejmowanej problematyki

 ocena i weryfikacja znajomości oraz praktycznego zastosowania wybranej koncepcji interpretacyjnej w pracy pisemnej,

 ocena doboru materiału, języka oraz poziomu merytorycznego pracy pisemnej.

Student oddaje do korekty wymagane elementy struktury pracy (konspekt, bibliografię oraz określone części magisterskiej pracy dyplomowej). Teksty te weryfikują przygotowanie, wiedzę merytoryczną oraz umiejętność analizy dzieła sztuki z uwzględnieniem elementów formalnych, stylistycznych, kontekstowych i metodologicznych.

Ocena uzależniona jest od zaangażowania i aktywności studenta oraz poziomu merytorycznego oddawanych do korekty tekstów. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest realizacja konspektu pracy z bibliografią oraz opracowanie co najmniej jednego rozdziału dyplomowej pracy magisterskiej.

Niezbędna jest indywidualna praca studenta z literaturą przedmiotu prowadząca do samodzielnego poszerzania wiedzy oraz lektura uzupełniająca w zakresie wskazanych zagadnień związanych z problemem przygotowywanej pracy.