Kultura i media [02-FP-DKU-S1-KiM] semestr letni 2017/2018
Ćwiczenia, grupa nr 1

Literatura:

1. Theodor W. Adorno: Prolog do telewizji; Telewizja jako ideologia. W: tegoż: Sztuka i sztuki. Wybór esejów. Przeł. K. Krzemień-Ojak. Oprac. K. Sauerland. Warszawa 1990.

2. Krzysztof Biedrzycki: Krytyk w telewizji [dot. programu TVN „Wydanie drugie poprawione]. W zbiorze: Dyskursy krytyczne u progu XXI wieku. Między rynkiem a uniwersytetem. Red. D. Kozicka, T. Cieślak-Sokołowski. Kraków 2007.

3. Jerzy Jarzębski: Wartościowania w sieci kultury. "Znak" 1998, nr 7.

4. Andrew Keen: Kult amatora. Jak internet niszczy kulturę. Przeł. M. Bernatowicz, K. Topolska-Ghariani. Wprow. K. Krzysztofek. Warszawa 2007 [fragm.]

5. Marshall McLuhan: Przekaźnik jest przekazem; Przekaźniki zimne i gorące. W: tegoż: Wybór pism. Przeł. K. Jakubowicz. Wybór J. Fuksiewicz. Wstęp K.T. Toeplitz. Warszawa 1975.

6. José Ortega y Gasset: Bunt mas. Przeł. P. Niklewicz. Warszawa 2005 (2008), roz. VIII.

7. Marcin Rychlewski: Kto jest autorem "The Dark Side of the Moon"? O nadawcy rockowym. "Przestrzenie Teorii", nr 3-4 [2004].

Filmografia:

1. Złote czasy radia (Radio Days), reż. Woody Allen, 1987.

2. Purpurowa róża z Kairu (The Purple Rose of Cairo), reż. Woody Allen, 1985.

3. Truman Show, reż. Peter Weir, 1998.

W ramach cyklu zajęć - wychodząc od spostrzeżenia W.J. Onga: "Technologie nie są jedynie wsparciem zewnętrznym, są także czynnikiem przekształcającym świadomość wewnętrzną" (Oralność i pismienność. Warszawa 2011, s. 136-137) - będziemy szukać wpływu mediów i technologii elektronicznych na sztukę i cały system kultury (np. zmiana typu relacji między nadawcą i odbiorcą, malejąca rola krytyki arystycznej, przeobrażenie kultury masowej w swego rodzaju interaktywną sieć).

W toku zajęć szczegółowo zostaną omówione następujące kwestie:

– elitarne i egalitarne ujęcie kultury;

– Marshall McLuhan i szkoła kanadyjska w medioznawstwie;

– longplej (rockowy) jako specyficzna, multimedialna wypowiedź artystyczna;

– szkoła frankfurcka i artystokratyczna krytyka kultury masowej (na przykładzie esejów T.W. Adorna o telewizji);

– krytyk (ekspert) w mediach elektronicznych (na przykładzie szkicu K. Biedrzyckiego o programie telewizyjnym "Wydanie drugie

poprawione")

– krytyka internetu wobec Platońskiej krytyki pisma.

Krytyczne omówienie lektur (pod kierunkiem prowdzącego). Próba samodzielnej refleksji nad problemami podejmowanymi w lekturach - w trybie dyskusji seminaryjnej.

W ramach kursu studenci stworzą bloga, na kórym będą zamieszczali krótkie teksty krytyczne (recenzje, felietony, szkice), związane tematycznie z problemami podejmowanymi w ramach kursu.

Na całościową ocenę z ćwiczeń składaja się:

1. ocena przygotowania do zajęć (znajomości lektur, ich problematyki), a także aktywnego udziału w dyskusjach;

2. ocena aktywności i jakości tekstów na blogu prowadzonym przez grupę - od każdego studenta wymaga się co najmniej

dwóch tekstów (w tym jednego o charakterze szkicu) w ciągu semestru. Wymagana jest również aktywność w komentowaniu

publikacji kolegów. premiona będzie również praca przy redagowaniu bloga.

Ocenę całościową stanowi wypadkowa ocen 1 i 2 w proporcji 1 : 1.

2 semestr fil. pol. I stopnia, specj. dziennikarstwo i komunikacja społ.