Wstęp do interpretacji tekstu literackiego [02-FP-S1-WITL] semestr zimowy 2018/2019
Laboratorium, grupa nr 10

− Barthes Roland: Światło obrazu. Uwagi o fotografii. Przeł. Jacek Trznadel. Warszawa 1996 (fragmenty).

− Eco Umberto [i inni]: Interpretacja i nadinterpretacja. Przeł. Tomasz Bieroń. Kraków 1996 (wybór).

− Fish Stanley: Jak rozpoznać wiersz, gdy się go widzi. Przeł. Adam Grzeliński. W: Tenże, Interpretacja, retoryka, polityka. Oprac. Andrzej Szahaj. Kraków 2002.

− Fulińska Agnieszka: Dlaczego literatura popularna jest popularna? „Teksty Drugie” 2003, nr 4.

− Gadamer Hans-Georg: Koło jako struktura rozumienia. W: Wokół rozumienia. Studia i szkice z hermeneutyki. Wybrał i oprac. Grzegorz Sowiński. Kraków 1993.

− Hillis Miller Joseph: O literaturze. Przeł. Krzysztof Hoffmann. Poznań 2014 (fragmenty).

– Kanonada. Interpretacje wierszy polskich (1939–1989). Red. Aleksander Nawarecki, Dariusz Pawelec. Katowice 1999 (wybór).

– Liryka polska. Interpretacje. Red. Jan Prokop, Janusz Sławiński. Kraków 1966 (wybór).

− Markowski Michał Paweł: Występek: eseje o pisaniu i czytaniu. Warszawa 2001 (wybór).

– Nowela – opowiadanie – gawęda. Interpretacje małych form narracyjnych. Red. Kazimierz Bartoszyński. Warszawa 1979 (wybór).

− Skrendo Andrzej: Kanon i lektura. W: Kanon i obrzeża. Red. Inga Iwasiów, Tatiana Czerska. Kraków 2005.

− Sławiński Janusz: Miejsce interpretacji. Gdańsk 2006 (wybór).

Na zajęciach student zapoznaje się ze specyfiką i uwarunkowaniami lektury literaturoznawczej. Celem kursu jest kształtowanie aktywnej i świadomej postawy czytelniczej, rozwijanie umiejętności pracy z tekstem literackim, a także krytycznej lektury artykułów literaturoznawczych, w tym opracowań analityczno-interpretacyjnych.

Problematyka szczegółowa zajęć:

– pytanie o granice literatury oraz jej autonomię;

– strategie analityczne i interpretacyjne – pytanie o normy poprawności; interpretacja a nadinterpretacja;

– przegląd wybranych koncepcji dotyczących lektury i interpretacji dzieła literackiego;

– problem kanonu/kanonów we współczesnej kulturze literackiej;

– lektura literaturoznawcza wobec innych stylów odbioru dzieła; społeczne i kompetencyjne zróżnicowanie obiegów czytelniczych;

– przydatność narzędzi literaturoznawczych do badania tekstów nieliterackich.

Heureza z elementami wykładu, praca grupowa i indywidualna z tekstem literackim i literaturoznawczym. Lektura wybranych artykułów na temat czytania i interpretacji; ćwiczenia w zakresie analizy i interpretacji utworów literackich; praca nad własnym szkicem analityczno-interpretacyjnym.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach (ocenia się przygotowanie do zajęć i wkład myślowy w dyskusje prowadzone na ćwiczeniach) oraz pozytywna ocena z pracy pisemnej – szkicu analityczno-interpretacyjnego.

1 semestr fil. pol. lic., grupa dziekańska G1