Pedagogika specjalna [W3-PE-MJN3-PPIW-6] semestr zimowy 2021/2022
Ćwiczenia, grupa nr 1

Dykcik W., 2009, Pedagogika specjalna, Poznań.

Dykcik W., 2010, Tendencje rozwoju pedagogiki specjalnej, Poznań.

Sękowska Z., 2001, Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Warszawa.

Smith D., 2011, Pedagogika specjalna, tom 1 i 2, Warszawa.

Krause A., 2010, Współczesne paradygmaty pedagogiki specjalnej, Kraków.

Obuchowska I., 1999, Dziecko niepełnosprawne w rodzinie, Warszawa.

Głodkowska J., Giryński A., 2010, Rehabilitacja społeczna i zawodowa osób z niepełnosprawnością intelektualną – od bierności do aktywności, Kraków.

Chodkowska M., 2003, Wielowymiarowość integracji w teorii i praktyce edukacyjnej, Lublin.

Chrzanowska I., 2018, Pedagogika specjalna. Od tradycji do współczesności, Kraków.

Pisula E., Danielewicz D., 2007, Rodzina z dzieckiem z niepełnosprawnością, Gdańsk.

Vašek Š, Stankowski A., 2006, Zarys pedagogiki specjalnej, Katowice.

Zawiślak A., 2010, Wybrane zagadnienia z pedagogiki specjalnej, Kraków.

Tomkiewicz – Bętkowska A., Krztoń A., 2011, ABC pedagoga specjalnego, Kraków.

Żuraw H., 2012, Udział osób niepełnosprawnych w życiu społecznym, Warszawa.

Literatura uzupełniająca

Speck O., 2005, Niepełnosprawni w społeczeństwie, Gdańsk.

Pisula, E. ,2007, Rodzice i rodzeństwo dzieci z zaburzeniami rozwoju, Warszawa.

Stelter Ż., 2013, Pełnienie ról rodzicielskich wobec dziecka niepełnosprawnego intelektualnie, Warszawa.

Zabłocki K. J.,1999, Dziecko niepełnosprawne, jego rodzina i edukacja.

Grzyb B. ,2019, Współczesne perspektywy wsparcia psychologiczno-pedagogicznego rodziców w wyborze szkoły dla dzieci zagrożonych niepełnoprawnością, Gliwice.

Jurkiewicz P. ,2010, Rodzeństwo osób z niepełnosprawnością intelektualną

w drodze od osamotnienia do zaradności, zrozumiałości i sensowności, Warszawa.

Lewko A., Pawlik S., 2010,Wizerunek osób niepełnosprawnych w kulturze. Od obrazów medialnych do autokreacji. W: Wybrane problemy kompleksowej diagnozy, profilaktyki. Red. A. Stankowski, K. Moczia, Katowice.

Soroka – Fedorczuk A., 2007, Osoby niepełnosprawne w opiniach dzieci, Kraków.

Kubiak H., Jakoniuk – Diallo, 2011, Człowiek niepełnosprawny w otoczeniu społecznym, Warszawa.

Rudek I., 2008, Od niechęci do akceptacji. O wychowaniu dzieci do tolerancji wobec osób niepełnosprawnych, Kraków.

Abramowska B., 2005,Osoby niepełnosprawne w mediach i odbiorze społecznym. W: Społeczeństwo równych szans. Red. D. Grajewska, Warszawa.

Giryński A., 2005, Rola telewizji w procesie kształcenia wizerunku osoby niepełnosprawnej intelektualnie. Człowiek – Niepełnosprawność – Społeczeństwo, nr 1.

Kossakowski Cz., 2005, Twórczość osób z niepełnosprawnością – wielość spojrzeń, wielość problemów. W: Świat pełen znaczeń. Red. J. Baran, S. Olszewski, Kraków.

Pięta A., 2002, Rola mediów w kształtowaniu postaw. W: Postawy wobec niepełnosprawności. Red. L. Frąckiewicz. Katowice.

Stanisławski P., Od ofiary do herosa -jak media pokazują niepełnosprawnych? Integracja, nr 5, 2003. Stanisławski P., Sztuka na peryferiach – dla kogo tworzą niepełnosprawni artyści? Integracja, nr 6.

Stankowska N., 2013, Wsparcie i integracja jako zbliżanie się światów W: Zbliżenie światów osób (nie-) pełnosprawnych: uwarunkowania, obszary, dobre praktyki, Red. A. Stankowski, I. Wendreńska,Tom 1, Ružomberok.

Stankowska N., 2013, Tradycja i nowoczesność a funkcjonowanie osób niepełnosprawnych W: Tradycja i nowoczesność: funkcjonowanie osób z niepełnosprawnością we współczesnym świecie, Red. H. Orieščiková, M. Kowalska-Kantyka, A. Lewko, Ružomberok.

Stankowska N., 2014, Pedagog specjalny w stymulowaniu rozwoju wychowanków (racje aksjologiczne dobra i miłości) W: Koncipovanie osobnosti cloveka v deficite dobra a lasky, Red. Emil Turiak, Ružomberok.

Niemiec M., Stankowska N., 2016, Zaburzenia zachowania młodzieży z niepełnosprawnością wzroku (doniesienie z badań) W: Wspomaganie rozwoju – wielość obszarów, wspólnota celów, Red. B. Grzyb, G. Kowalska, Gliwice.

Niemiec M., Stankowska N., 2019, Otton Lipkowski – twórca polskiej ortodydaktyki W: Uczelni z odległej i nieodległej przeszłości: rekonstrukcje, interpretacje, refleksje, Red. A. Żywczok, M. Kitlińska-Król, Katowice.

Penczek M., Stankowska N., 2019, Źródła i funkcje obrazu niepełnosprawnych z perspektywy wybranych propozycji kulturowego modelu niepełnosprawności W: Specjalne potrzeby edukacyjne: identyfikacja, obszary dostosowania i oddziaływania edukacyjno-terapeutyczne, Red. B. Pituła, J. Wolny, Kraków.

Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej. Przedmiot, cele, zadania pedagogiki specjalnej, klasyfikacje. Terminologia, podstawowe pojęcia związane z pedagogiką specjalną (pedagogika specjalna, norma, rewalidacja, rehabilitacja, terapia, niepełnosprawność, ortodydaktyka, resocjalizacja, kompensacja, specjalne potrzeby edukacyjne, integracja, inkluzja).

Pedagog specjalny – sylwetka oraz przykład twórców pedagogiki specjalnej (Maria Grzegorzewska, Otton Lipkowski, Aleksander Hulek, Janina Doroszewska – ich wkład w myśl pedagogiki specjalnej).

Rola rodziny w rozwoju psychospołecznym dziecka niepełnosprawnego intelektualnie. Narodziny dziecka niepełnosprawnego intelektualnie - etapy w akceptacji niepełnosprawności dziecka w rodzinie. Funkcjonowanie psychospołeczne rodziny z dzieckiem niepełnosprawnym. Sytuacja życiowa zdrowego rodzeństwa dzieci niepełnosprawnych. Wsparcie społeczne. Pomoc a opieka.

Społeczeństwo wobec niepełnosprawności - profilaktyka i kształtowanie postaw wobec niepełnosprawnych: Mity, stereotypy o niepełnosprawności.

Obraz medialny niepełnosprawności. Wizerunek niepełnosprawnych w kulturze. Kampanie społeczne na rzecz osób niepełnosprawnych - edukacja społeczeństwa (przykład dobrych praktyk).

Autokreacja wizerunku osób niepełnosprawnych - udział niepełnosprawnych w życiu społeczno-kulturalnym, przegląd twórczości osób niepełnosprawnych.

Obcowanie z niepełnosprawnością w środowisku rodzinnym, szkolnym, lokalnym - praktyczne wskazania dotyczące zachowań wobec niepełnosprawności.

Ćwiczenia: Wybrane działy pedagogiki specjalnej : oligofrenopedagogika, surdopedagogika, tyflopedagogika, pedagogika resocjalizacyjna, pedagogika terapeutyczna (lecznicza), pedagogika dzieci zdolnych, logopedia. (Podmiot, przedmiot, charakterystyka funkcjonowania, wyjaśnienie podstawowej terminologii, literatura; edukacja, opieka, wychowanie, terapia względem osób z niepełnosprawnością intelektualną, słabowidzących, niesłyszących etc.).

wykład, ćwiczenia (dyskusje, polemiki), metody poglądowe (prezentacje multimedialne), samodzielne studiowanie literatury przedmiotu.

Oceny są wynikiem obecności i aktywnego uczestnictwa w zajęciach (prezentacje subdyscyplin pedagogiki specjalnej) oraz kolokwium pisemnego – ćwiczenia.

Wykład – egzamin (odpowiedź ustna).

Brak.