Pedagogika społeczna [W6-PE-S1-3PS]
semestr zimowy 2021/2022
Wykład,
grupa nr 1
Przedmiot: | Pedagogika społeczna [W6-PE-S1-3PS] |
Zajęcia: |
semestr zimowy 2021/2022 [2021/2022Z]
(zakończony)
Wykład [W], grupa nr 1 [pozostałe grupy] |
Termin i miejsce:
|
|
Terminy najbliższych spotkań:
Kliknij w datę by zobaczyć tygodniowy plan z zaznaczonym spotkaniem. |
Wszystkie zajęcia tej grupy już się odbyły - pokaż terminy wszystkich spotkań. |
Liczba osób w grupie: | 13 |
Limit miejsc: | (brak danych) |
Prowadzący: | Alina Szczurek-Boruta |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa: Cichosz M., O pedagogice społecznej i jej rozwoju. Wydanie II. Kraków 2016. * Czekierda P., Fingas B., Szala M. (red.), Tutoring. Teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa 2018. Kawula S., Pedagogika społeczna dzisiaj i jutro. Toruń 2012. Konopczyński M., Theiss W., Winiarski M. (red.): Pedagogika społeczna. Przestrzenie życia i edukacji. Warszawa 2010. Marynowicz-Hetka E., Pedagogika społeczna. T.1. 2. Warszawa 2007. Marynowicz-Hetka E., Pedagogika społeczna. Pojmowanie aktywności w polu praktyki. Łódź 2019. Pilch T., I. Lepalczyk (red.): Pedagogika społeczna. Warszawa 1995. Radziewicz-Winnicki A.: Pedagogika społeczna. Warszawa 2008. Szczurek-Boruta A., Chojnacka-Synaszko B., Suchodolska J. (red.), Człowiek w przestrzeni lokalnej – dobre praktyki wspierania rozwoju, aktywizacji i integracji społeczne. Konteksty teoretyczne i społeczno-polityczne. Toruń 2014. Urbaniak-Zając D., W poszukiwaniu teorii działania profesjonalnego pedagogów. Kraków 2016. Walczak A., Telka L., Granosik M. (red.), Pedagogika społeczna. Spotkania, trwanie i zmienność, pogranicza, Łódź 2020. Winkler M.: Pedagogika społeczna. Przekład M. Wojdak-Piątkowska. Gdańsk 2009. „Pedagogika społeczna” – czasopismo Literatura uzupełniająca * Bałachowicz J. Rowicka A. (red.): Nowoczesny wychowawca – tutor, mentor, coach. WSP im. J. Korczaka, Warszawa 2013. Danilewicz W., Theiss W. (red.), Pedagogika społeczna wobec zagrożeń człowieka i idei sprawiedliwości społecznej. T. 2, Warszawa – Toruń 2014. Konaszewski K: Pedagogika wrażliwa na resilience. Studium teoretyczno-empiryczne. Kraków 2020. * Krzychała S., Nauczyciel-tutor. Prakseologiczna rekonstrukcja tutoringu szkolnego. Kraków 2018. Marzec-Holka K., Guzy –Steinke H., Rutkowska A. (red.), Szkoła naukowa pedagogiki społecznej Edmunda Trempały. Bydgoszcz 2015. Matysiak-Błaszczak A., Włodarczyk E. (red.), Pedagogika w społeczeństwie – społeczeństwo w pedagogice. Poznań 2016. Mendel M., Edukacja społeczna jako odmiana myślenia o wczesnej edukacji, Olsztyn 1999. Modrzewski J., Studia i szkice socjopedagogiczne. Aktualia. Poznań-Kalisz 2011. Muszyńska J., Miejsce i wspólnota: poczucie wspólnotowości mieszkańców północno-wschodniego pogranicza Polski: studium pedagogiczne. Warszawa – Białystok 2014. Pilch T., Sosnowski T. (red.), Zagrożenia człowieka i idei sprawiedliwości społecznej. T 1, Warszawa 2013. Piekarski J., Pilch T., Theiss W., Urbaniak-Zając D. (red.), Edukacja społeczna wobec problemów współczesnego człowieka i społeczeństwa. Łódź 2010. Radziewicz –Winnicki A., Żywiołowość otaczającej współczesności a szansa na homeostazę społeczną. Zielona Góra 2014. Sobecki M., Danilewicz W., Sosnowski T. (red.), Pedagogika społeczna wobec zmian przestrzeni życia społecznego. Szkoła - Kultura - Tożsamość, Warszawa 2013 Syrek E. (red.), Czas społeczny akademickiego uczestnictwa w rozwoju i doskonaleniu civil society. Katowice 2010. Studenska A., Cechy indywidualne i czynniki środowiskowe a autonomia uczenia się Katowice 2016. Szczurek-Boruta A., Edukacja i odkrywanie tożsamości w warunkach wielokulturowości – szkice pedagogiczne. Cieszyn-Kraków 2007. Szczurek-Boruta A., O przygotowaniu nauczycieli do pracy w warunkach wielokulturowości – konteksty, opinie studentów, propozycje. Toruń 2014. Szczurek-Boruta A., Zadania rozwojowe i edukacja szkolna młodzieży. Stałość i zmienność. Toruń 2019. Szczurek-Boruta A., Chojnacka-Synaszko B. (red.), Człowiek w przestrzeni lokalnej – dobre praktyki wspierania rozwoju, aktywizacji i integracji społecznej osób starszych. Toruń 2014. Szczurek-Boruta A., Chojnacka-Synaszko B. (red.), Szkoła-kultura-środowisko lokalne. Toruń 2015. Szczurek-Boruta A., Chojnacka-Synaszko B., Gancarz A. (red.), Szkoła i rodzina w środowisku lokalnym. Toruń 2016. Szczurek-Boruta A., Jas K. (red.), Człowiek wykluczony i człowiek w sytuacji zagrożenia wykluczeniem społecznym, edukacyjnym i kulturowym – wyzwania, powinności pedagogiki, zadania. Toruń 2017. „Auxilium Sociale Novum” „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze” Publikacje z serii cieszyńskiej „Pedagogika Społeczna” * zmiana w sylabusie na podstawie szkolenia "Tutoring - edukacja spersonalizowana na uniwersytecie" |
Zakres tematów: |
Program uwzględnia trzy grupy tematyczne: 1. Rodowód pedagogiki społecznej, kształtowanie się tożsamości pedagogiki. Polska szkoła pedagogiki społecznej. Przedmiot, kategorie pojęciowe, zadania. 2. Podstawowe środowiska wychowawcze - rodzina, szkoła środowiskowa, środowisko lokalne, pogranicze, uczestnictwo społeczne człowieka. 3. Wsparcie społeczne a zagrożenia globalne i lokalne oraz sytuacje ryzyka dla jednostek, grup i środowiska. Ocena i diagnozowanie sytuacji zagrożenia dla pomyślnego rozwoju jednostek i grup społecznych. Tutoring w pedagogice społecznej. |
Metody dydaktyczne: |
Metody podające (wykład informacyjny, konwencjonalny, konwersatoryjny); problemowe (wykład problemowy, dyskusja); metody eksponujące (prezentacja multimedialna, film). |
Metody i kryteria oceniania: |
Warunkiem zaliczenia egzaminu pisemnego na najniższym dopuszczalnym poziomie (ocena dostateczna) jest uzyskanie powyżej 50 % maksymalnej punktacji z pracy egzaminacyjnej. Wymagania merytoryczne: Znajomość treści programowych modułu, umiejętność krytycznego i refleksyjnego podejścia do problematyki modułu oraz znajomość lektur (wyznaczonych przez prowadzącego) z zakresu literatury przedmiotu. Ocenie podlega: - wykorzystanie treści programowych wykładu, treści zaleconych tekstów źródłowych, treści poruszanych w filmach egzemplifikujących tematykę wykładów - umiejętność syntezy wiedzy, argumentowania i wyciągania wniosków - umiejętność krytycznego i refleksyjnego podejścia do problematyki wykładów. Punktacja: ocena bardzo dobry - uzyskanie powyżej 90 % ocena dobry plus – powyżej 80 % do 90 % ocena dobry – powyżej 70 % do 80 % ocena dostateczny plus – powyżej 60 % do 70 % ocena dostateczny – powyżej 50 % do 60 % ocena niedostateczna - do 50 %. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.