Metodyka terapii osób z niepełnosprawnością intelektualną 12-PE-ZTP-N2-4MTONI
Ćwiczenia (C)
semestr zimowy 2017/2018
Informacje o zajęciach (wspólne dla wszystkich grup)
| Liczba godzin: | 5 | ||
| Limit miejsc: | (brak limitu) | ||
| Literatura: |
Literatura obowiązkowa: H.Borzyszkowa (2002), Sytuacja rodzin dzieci niepełnosprawnych intelektualnie w środowisku społecznym [W:] D.Lotz, K.Wenty, W.Zeidler (red.) Diagnoza dla osób niepełnosprawnych, Agencja Wydawnicza Kwadra, Szczecin. Cz. Kossakowski (2001), Nauczanie i wychowanie osób lekko upośledzonych umysłowo, Akapit, Toruń. E. Puszczałowska-Lizis, E. A. Biała (2013), Terapia osób o specjalnych potrzebach, Fraszka Edukacyjna, Warszawa. E. M. Skorek (red.) (2004), Terapia pedagogiczna. Wybrane zagadnienia, T.1-2, Impuls, Kraków. S. Wrona (2012), Osoba głęboko upośledzona umysłowo w systemie edukacji – analiza porównawcza zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, Impuls, Kraków. J. Cieszyńska, M. Korendo (2008), Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka do 6 roku życia, Wydawnictwo Edukacyjne, Kraków. H. Cudak (2000), Funkcjonowanie rodziny w pierwszych okresach rozwojowych dziecka, Wyd. Wyższej Szkoły Pedagogiczne TWP, Warszawa. C. Barnes, Mercer G.(2008), Niepełnosprawność, Warszawa. Z. Sękowska, (1998), Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej. Warszawa. Z. Palak, M. Wójcik (red.) (2016), Terapia pedagogiczna dzieci ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi. Nowe oblicza terapii w pedagogice specjalnej, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin. D.D. Smith (2009), Pedagogika specjalna. T.1-2. Warszawa. O. Speck (2006), Niepełnosprawni w społeczeństwie. Katowice. M. Piszczek (2007), Diagnoza i wspomaganie rozwoju dziecka. Wybrane zagadnienia. Warszawa. K. Bobińska, T. Pietras, P. Gałecki(2012), Niepełnosprawność intelektualna – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnoza, terapia, Wrocław. Literatura uzupełniająca: B. Antoszewska, K. Ćwirynkało (2010), Rodzice jako animatorzy w życiu dziecka z niepełnosprawnością, [W:] S. Przybyliński (red.) Pedagogika specjalna – tak wiele pozostaje dla nas tajemnicą, Olsztyn. A. Bandura (1997), Social learning theory, Englewood Cliffs, New York. |
||
| Metody i kryteria oceniania: |
Kolokwium pisemne: - Prawidłowe odpowiedzi udzielone na piśmie, potwierdzające znajomość treści ćwiczeń oraz posiadanie wiedzy zaczerpniętej ze wskazanej literatury obowiązkowej - Punktacja: 10 punktów i mniej – ndst 10,5- 14 punktów- dst 14,5 – 16,5 punktów – db 17 - 20 punktów bdb Poprawa oceny ndst = przy uzyskaniu pozytywnej oceny, ostateczna ocena to dst z tej formy weryfikacji efektów kształcenia Kolokwium pisemne składające się z pytań otwartych oraz zamkniętych, czas trwania 20-25 minut informacja o uzyskanych ocenach – do 10 dni. Projekt: • znajomość treści omawianych na ćwiczeniach • posiadanie wiedzy zaczerpniętej ze wskazanej literatury obowiązkowej • zaprezentowanie umiejętności posługiwania się metodami wykorzystywanymi w terapii osób z niepełnosprawnością złożoną podczas zajęć • ma zawierać diagnozę wraz z propozycją działań skierowanych w stosunku do osoby niepełnosprawnej intelektualnie wraz z zaangażowaniem do działań terapeutycznych rodziców, sprawdzenie umiejętności pracy w gru• 90% obecności na zajęciach (dozwolona jedna nieobecność nieusprawiedliwiona) • aktywny udział w zajęciach • na ocenę z prezentacji praktycznej metod pracy z osobą z niepełnosprawnością złożoną składać się będzie znajomość metody/metod, zaangażowanie, przygotowane pomoce dydaktyczne, uwzględnienie grupy/osoby z niepełnosprawnością intelektualną, do której będą adresowane działania, jej diagnoza, ponadto cele, formy pracy opis ćwiczeń oraz czas ich trwania, spis środków dydaktycznych • konspekt/prezentacja oddawane są do prowadzącego zajęcia • Prezentacja umiejętności posługiwania się daną metodą podczas zajęć przed grupą i prowadzącym zajęcia |
||
| Zakres tematów: |
1. Charakterystyka uwarunkowań procesu diagnostycznego osób z niepełnosprawnością intelektualną 2. Podstawy metodyki pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną z uwzględnieniem specyfiki funkcjonowania osób z poszczególnym stopniem niepełnosprawności intelektualnej 3. Szczegółowa charakterystyka metod terapeutycznych z uwzględnieniem specyfiki i złożoności zaburzeń w stopniach niepełnosprawności intelektualnej Środowisko terapeutyczne – interdyscyplinarność podstawą wsparcia i terapii osób niepełnosprawnych intelektualnie – praktyczny aspekt jego tworzenia 4. Środowisko terapeutyczne – interdyscyplinarność podstawą wsparcia i terapii osób niepełnosprawnych intelektualnie |
||
| Metody dydaktyczne: |
Wykład, metoda pokazu, metoda praktycznego działania |
||
Grupy zajęciowe
| Grupa | Termin(y) | Prowadzący |
Miejsca  |
Akcje |
|---|---|---|---|---|
| 1 |
(brak danych),
(sala nieznana)
|
Sebastian Mrózek | 24/20 |
szczegóły |
|
Wszystkie zajęcia odbywają się w budynku: |
||||
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Ślaski w Katowicach.