Podstawy pedagogiki specjalnej

Podstawy pedagogiki specjalnej są modułem wprowadzającym w wiedzę na temat niepełnosprawności, jej uwarunkowań, społecznych mechanizmów inkluzji i ekskluzji osób niepełnosprawnych i z zaburzonym zachowaniem. Ważnym celem zajęć jest zapoznanie studentów z teoretycznymi podstawami pedagogiki specjalnej – jej celami, subdyscyplinami, paradygmatami, terminologią. Prócz tego do ważnych założeń należy realizacja treści dotyczących organizacji kształcenia tej grupy uczniów oraz procesów uczenia się uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnym – zwłaszcza w młodszym wieku szkolnym i przedszkolnym. Ważne by w trakcie zajęć studenci nabyli prawidłowych postaw wobec osób z zaburzeniami, wdrożyli się do ciągłego aktualizowania swojej wiedzy i systematycznego działania na rzecz osób niepełnosprawnych.

Student ma elementarną, uporządkowaną wiedzę na temat różnych aspektów pedagogiki specjalnej, obejmującą terminologię, teorię i metodykę;

ma uporządkowaną wiedzę na temat wychowania i kształcenia uczniów niepełnosprawnych i zaburzonym zachowaniem, jego filozoficznych, społeczno-kulturowych, historycznych, biologicznych, psychologicznych i medycznych podstaw;

ma podstawową wiedzę o strukturze i funkcjach systemu edukacji specjalnej, integracyjnej i inkluzyjnej uczniów niepełnosprawnych; celach, podstawach prawnych, organizacji i funkcjonowaniu różnych instytucji edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, terapeutycznych, kulturalnych i pomocowych.

Potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi z zakresu pedagogiki specjalnej w celu analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań, diagnozowania i prognozowania sytuacji oraz analizowania strategii działań praktycznych w odniesieniu do różnych kontekstów działalności pedagogicznej, ze szczególnym uwzględnieniem kształcenia i wychowania uczniów niepełnosprawnych w przedszkolu i szkole podstawowej

potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki specjalnej w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych, a także motywów i wzorów zachowań, uczniów ze specjalnymi potrzebami.

Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia w związku z intensywnymi przemianami w zakresie postrzegania osób niepełnosprawnych, realizowania ich specjalnych potrzeb edukacyjnych i społecznych

Podstawy pedagogiki specjalnej są modułem wprowadzającym w szczegółową wiedzę na temat niepełnosprawności, jej uwarunkowań, społecznych mechanizmów inkluzji i ekskluzji osób niepełnosprawnych i z zaburzonym zachowaniem. Ważnym celem zajęć jest zapoznanie studentów z teoretycznymi podstawami pedagogiki specjalnej – jej celami, subdyscyplinami, paradygmatami, terminologią. Prócz tego do ważnych założeń należy realizacja treści dotyczących szeroko pojętego wsparcia społecznego, procesów rehabilitacji społecznej, resocjalizacji, wychowania i edukacji osób z zaburzeniami w rozwoju i zachowaniu. Zajęcia służą zatem także poznaniu typów, funkcji różnych instytucji działających na rzecz osób niepełnosprawnych i wykluczonych społecznie, wchodzących w konflikt z prawem i obyczajem. Ważne by w trakcie zajęć studenci nabyli prawidłowych postaw wobec osób z zaburzeniami, wdrożyli się do ciągłego aktualizowania swojej wiedzy i systematycznego działania na rzecz osób niepełnosprawnych w środowiskach lokalnych.

Brak