Podstawy pedagogiki specjalnej

obowiązkowy

Pedagogika specjalna jest modułem realizującym treści związane z niepełnosprawnością i jej uwarunkowaniami

Podstawy pedagogiki specjalnej są modułem wprowadzającym w wiedzę na temat niepełnosprawności, jej uwarunkowań, społecznych mechanizmów inkluzji i ekskluzji osób niepełnosprawnych i z zaburzonym zachowaniem. Ważnym celem zajęć jest zapoznanie studentów z teoretycznymi podstawami pedagogiki specjalnej – jej celami, subdyscyplinami, paradygmatami, terminologią. Prócz tego do ważnych założeń należy realizacja treści dotyczących organizacji kształcenia tej grupy uczniów oraz procesów uczenia się uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnym – zwłaszcza w młodszym wieku szkolnym i przedszkolnym. Ważne by w trakcie zajęć studenci nabyli prawidłowych postaw wobec osób z zaburzeniami, wdrożyli się do ciągłego aktualizowania swojej wiedzy i systematycznego działania na rzecz osób niepełnosprawnych.

Barnes C., Mercer G.: Niepełnosprawność. Warszawa 2008, Sic.

Chrzanowska I.: Zaniedbane obszary edukacji – pomiędzy pedagogiką a pedagogiką specjalną. Wybrane zagadnienia. Kraków 2009, Impuls.

Dykcik W. (red.): Pedagogika specjalna. Poznań 2005, Wyd. UAM.

Krause A.: Paradygmaty pedagogiki specjalnej. Kraków 2010, Impuls.

Sękowska Z. Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej. Warszawa 2001, APS.

Smith D. D.: Pedagogika specjalna. T. 1-2. Warszawa 2009, PWN.

Speck O.: Niepełnosprawni w społeczeństwie. Gdańsk 2005, GWP.

Vašek Š., Stankowski A.: Zarys pedagogiki specjalnej. Katowice 2006, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.

Student ma elementarną, uporządkowaną wiedzę na temat różnych aspektów pedagogiki specjalnej, obejmującą terminologię, teorię i metodykę;

ma uporządkowaną wiedzę na temat wychowania i kształcenia uczniów niepełnosprawnych i zaburzonym zachowaniem, jego filozoficznych, społeczno-kulturowych, historycznych, biologicznych, psychologicznych i medycznych podstaw;

ma podstawową wiedzę o strukturze i funkcjach systemu edukacji specjalnej, integracyjnej i inkluzyjnej uczniów niepełnosprawnych; celach, podstawach prawnych, organizacji i funkcjonowaniu różnych instytucji edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, terapeutycznych, kulturalnych i pomocowych.

Potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi z zakresu pedagogiki specjalnej w celu analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań, diagnozowania i prognozowania sytuacji oraz analizowania strategii działań praktycznych w odniesieniu do różnych kontekstów działalności pedagogicznej, ze szczególnym uwzględnieniem kształcenia i wychowania uczniów niepełnosprawnych w przedszkolu i szkole podstawowej

potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki specjalnej w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych, a także motywów i wzorów zachowań, uczniów ze specjalnymi potrzebami.

Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia w związku z intensywnymi przemianami w zakresie postrzegania osób niepełnosprawnych, realizowania ich specjalnych potrzeb edukacyjnych i społecznych