| Literatura: |
Dykcik W. (red.): Pedagogika specjalna. Poznań 2005, Wyd. UAM.
Klaczak M., Majewicz P. (red.): Diagnoza i rewalidacja indywidualna dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, Kraków 2006, Wyd. Impuls.
Sękowska Z.: Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej. Warszawa 1998, WSPS.
Smith D.D.: Pedagogika specjalna. T.1-2. Warszawa 2009, PWN.
Wyczesany J.: Pedagogika osób upośledzonych umysłowo. Kraków 2005, Impuls.
Chodkowska M. (red.): Interdyscyplinarność w teorii i praktyce pedagogiki specjalnej. Lublin 1999. Wyd. UMCS
Cytowska B., Winczura B., Dziecko chore. Zagadnienia biopsychiczne i pedagogiczne, Kraków 2007, Wyd. Impuls
Gajdzica Z.: Edukacyjne konteksty bezradności społecznej osób upośledzonych umysłowo. Katowice 2007. Wyd. UŚ
Kosakowski Cz. (red.): Nauczanie i wychowanie osób upośledzonych umysłowo. Toruń 2001, Akapit
Obuchowska I. (red.): Dziecko niepełnosprawne w rodzinie. Warszawa 1995, WSiP
Palak Z. (red.): Pedagogika specjalna w zreformowanym ustroju edukacyjnym. Lublin 2001, Wyd. UMCS
Szczepankowski B.: Niesłyszący- głusi – głuchoniemi. Warszawa 1999, WSiP
|
| Efekty uczenia się: |
Student ma elementarną, uporządkowaną wiedzę na temat różnych aspektów pedagogiki specjalnej, obejmującą terminologię, teorię i metodykę;
ma uporządkowaną wiedzę na temat wychowania i kształcenia uczniów niepełnosprawnych i zaburzonym zachowaniem, jego filozoficznych, społeczno-kulturowych, historycznych, biologicznych, psychologicznych i medycznych podstaw;
ma podstawową wiedzę o strukturze i funkcjach systemu edukacji specjalnej, integracyjnej i inkluzyjnej uczniów niepełnosprawnych; celach, podstawach prawnych, organizacji i funkcjonowaniu różnych instytucji edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, terapeutycznych, kulturalnych i pomocowych.
Potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi z zakresu pedagogiki specjalnej w celu analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań, diagnozowania i prognozowania sytuacji oraz analizowania strategii działań praktycznych w odniesieniu do różnych kontekstów działalności pedagogicznej, ze szczególnym uwzględnieniem kształcenia i wychowania uczniów niepełnosprawnych w przedszkolu i szkole podstawowej
potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki specjalnej w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych, a także motywów i wzorów zachowań, uczniów ze specjalnymi potrzebami.
Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia w związku z intensywnymi przemianami w zakresie postrzegania osób niepełnosprawnych, realizowania ich specjalnych potrzeb edukacyjnych i społecznych
|
| Metody i kryteria oceniania: |
• znajomość treści omawianych na ćwiczeniach
• posiadanie wiedzy zaczerpniętej ze wskazanej literatury obowiązkowej
• przygotowanie projektu indywidualnego
• 90% obecności na zajęciach (dozwolona jedna nieobecność nieusprawiedliwiona)
• aktywny udział w zajęciach
• przygotowanie projektu indywidualnego zawierającego diagnozę dziecka oraz plan pracy z uczniem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
Projekt indywidualny w formie pisemnej powinien zawierać diagnozę dziecka według procedury omawianej podczas zajęć wskazującą mocne i słabe strony ucznia oraz wskazówki do pracy według jego indywidualnych potrzeb i możliwości. Projekt powinien zostać oddany do końca kwietnia.
|
| Zakres tematów: |
• Podstawowe pojęcia pedagogiki specjalnej
• Wczesne wspomaganie i wczesna interwencja dziecka niepełnosprawnego i zagrożonego niepełnosprawnością
• Kwalifikacja uczniów do kształcenia specjalnego+ dojrzałość szkolna uczniów niepełnosprawnych
• Szkolnictwo specjalne - cele i zadania
• Wprowadzenie do oligofrenopedagogiki
• Wprowadzenie do tyflopedagogiki
• Wprowadzenie do surdopedagogiki
• Podstawy pedagogiki terapeutycznej
• Pojęcie upośledzenia sprzężonego
|
